از وب سایت Eurosport نکاتی از نبرد تاکتیکی گواردیولا - توخل

 

 به گزارش پاتوق هواداران بایرن مونیخ بایرن مونیخ و دورتموند شنبه شب دیداری جذاب از خود به نمایش گذاشتند که پپ گواردیولا و توماس توخل سرمربیان دو تیم برنامه های متفاوتی برای این رویارویی حساس اندیشیده بودند، اما کدام نکات بارز تاکتیکی از این دیدار قابل برداشت است

 بازی بایرن مونیخ و دورتموند از حساسیت خاصی برخوردار بود، چون با توجه به شکست خانگی هفته گذشته بایرن مونیخ مقابل ماینتس، دورتموندی ها با پیروزی در استادیوم سیگنال ایدونا پارک می توانستند با کم کردن اختلاف خود با بایرن مونیخ به دو امتیاز، بر جذابیت رقابت بر سر قهرمانی این فصل بوندسلیگا بر خلاف سال های گذشته‌بیفزایند، اما سه نکته تاکتیکی ذیل از بازی شنبه شب که به گفته پپ گواردیولا "اعتبار فوتبال آلمان" به حساب می آید، قابل برداشت بود

یک- توخل و گواردیولا، ایده هایی مختلف برای یک بازی

توماس توخل سرمربی دورتموند برای دیدار بزرگ مقابل بایرن مونیخ چیدمانی جذاب برای تیم خود در نظر گرفته بود و همانند تیم ماینتس در بازی روز چهارشنبه مقابل بایرن مونیخ، شاگردان خود را با سیستم 3-2-5 به میدان مسابقه فرستاد.در چنین سیستمی دورتموندی ها سعی داشتند با کمک یولیان وایگل و ایلکای گوندوعان به همراه سه بازیکن تهاجمی تیم در نیمه زمین حریف، بازی سازی مونیخی ها از انتهای زمین خودی را با مشکل روبرو سازند و از تقسیم توپ توسط ژابی آلونسو به خصوص به کناره های زمین جلوگیری نمایند، تدبیری که به ویژه در نیمه اول بسیار مفید و نتیجه بخش بود. توماس توخل نیز بعد از این بازی به این مسئله اشاره نمود:"ما در نیمه اول و به ویژه در سی دقیقه ابتدایی بازی فوق العاده ظاهر شدیم."

ایده های دفاعی توماس توخل نیز در این دیدار قابل توجه بود، وی برای مهار داگلاس کاستی سریع از اریک دورم در سمت راست زمین بهره برد و لوکاس پیشچک لهستانی را اندکی به دفاع میانی متمایل نمود به نحوی که دورتموندی ها در فاز دفاعی از یک زنجیره پنج نفره در جلوی دروازه خود برخوردار بودند و اسون بندر در بین آنها وظیفه یک لیبرو را نیز بر عهده داشت، اریک دورم در مورد کارکرد خود و اشملتسر دفاع کناری سمت چپ تیم گفت:"ما می بایست در کناره ها بازی رو به جلویی از خود نشان می دادیم، اما در عقب میدان نیز انتظارات دفاعی زیادی از ما وجود داشت."

توماس توخل در مجموع از عملکرد دفاعی تیم خود بسیار راضی به نظر می رسد:"ما در خط دفاعی در طول نود دقیقه هرگز تمرکز و نظم خود را از دست ندادیم و دفاعی شجاعانه و رو به جلو از خود نشان دادیم و من بسیار در این زمینه از تیم خود راضی هستم." در سی دقیقه اولیه بازی تعادل و تساوی خاصی در میزان تملک توپ بین دو تیم وجود داشت (49:51 درصد) اما در یک سوم پایانی نیمه اول ژابی آلونسو اندکی به عقب میدان رفت و توانست پرسینگ دورتموندی ها را تا حدودی خنثی نماید که همین مسئله در اقتدار بخشیدن به بازی مونیخی ها تاثیر مثبتی داشت، چون وایگل  و گوندوعان از این زمان به بعد نتوانستند چندان در نیمه زمین مونیخی ها تاثیرگذار باشند و بیشتر اتفاقات بازی به نیمه زمین دورتموندی ها منتقل گردید، گواردیولا در این باره گفت:"در سی دقیقه اول بازی ما چندان در کنترل پرسینگ رو به جلوی حریف موفق نبودیم و مجبور شدیم با تغییراتی این مسئله را به نفع خود تغییر دهیم."

از دیگر تصمیمات گواردیولا در این دیدار استفاده از آرتورو ویدال در کنار ژابی آلونسو بود، اتفاقی که برای اولین بار در سال 2016 روی داد و سبب گردید تا تیاگو بازیکن مورد علاقه گواردیولا در این دیدار نیمکت نشین گردد، تصمیمی که بی تردید بی ارتباط با قدرت بالای تهاجمی شاگردان توماس توخل نبوده است، در شش بازی اخیر مقابل دورتموند پپ گواردیولا همواره از یک دفاع زنجره ای سه نفره بهره برده بود، اما چون دورتموندی ها در فاز تهاجمی خود با حضور بازیکنانی نظیر مارکو رویس و هنریک میکیتاریان در عرض زمین بسیار خطرناک ظاهر می گردیدند، گواردیولا همانند بازی مقابل یوونتوس کمی محافظه کارانه عمل کرد و از یک زنجیره دفاعی چهار نفره بهره برد.

پپ گواردیولا در این دیدار بر خلاف توماس توخل چندان تغییراتی رادیکال در سیستم 1-4-1-4 مورد علاقه خود ایجاد ننمود، در فاز دفاعی  بازیکنان دفاعی کناری تیم با توجه به حضور دو مدافع میانی مجبور به اضافه شدن به عمق دفاعی تیم نبودند، در فاز تهاجمی نیز بیشتر حملات مونیخی ها با تکیه بر حرکات کاستا و روبن در کناره ها پایه ریزی می گردید که با توجه به دفاع پنج نفره و فشرده دورتموند، بیشتر تلاش شاگردان گواردیولا از این نقطه از زمین با شکست مواجه می گردید و مونیخی ها تنها از روی حرکات انفرادی درخشان می توانستند دروازه حریف را با خطر مواجه کنند، توماس مولر در این زمینه گفت:

ما بازی را در دست داشتیم، اما نتوانستیم از شانس های نه چندان زیاد خود خوب استفاده کنیم، با این وجود تساوی 0:0 نیز نتیجه ای که می توانیم با آن زندگی کنیم.

دو-“CoCo“؟ “KiVi“!

در نیم فصل اول بوندسلیگا عملکرد درخشان “CoCo” (کاستا + کومان) با تمجیدهای فراوانی روبرو گردید، این دو بازیکن تازه وارد در غیاب روبن و ریبری به مهره های قابل اعتماد پپ گواردیولا در کناره های زمین بدل گشتند و توانستند با پاس های منجر به گل و گل زنی های خود، مونیخی را در صدر جدول نگه دارند، در دیدار مقابل دورتموند اما کاستا چندان در برآوردن انتظارات موفق نبود و کومان حتی در کادر هیجده نفره تیم نیز قرار نگرفت، بر خلاف این دو بازیکن تهاجمی اما یوشوا کیمیش و آرتور ویدال همانند سایر بازی های خیر بایرن مونیخ فوق العاده ظاهر گردیدند و توانستند سطح بالای خود را به خوبی به نمایش گذارند.

سرمربی بایرن مونیخ در بازی شنبه شب و در "جهنم زرد" بازهم به یوشوا کیمیش برای قرارگیری در عمق دفاعی تیم خود اعتماد نمود و مهدی بن عطیه را بر روی نیمکت نشاند، این بازیکن 21 ساله در نبردهای تک به تک مقابل بازیکنان حریف در اطراف محوطه جریمه موفق ظاهر شد و به احتمال زیاد از گزینه های اصلی گواردیولا برای بازی برگشت مقابل یوونتوس نیز محسوب خواهد شد.این سرمربی اسپانیایی پس از پایان بازی در مورد از کیمیش گفت:"باید از کیمیش تمجید نمود، ما امروز در دفاع میانی و بازی سازی از انتهای زمین خوب بودیم، موضوعی که بسیار مهم است. اگر بازی سازی خوبی در عقب زمین نداشته باشیم، در بازی رو به جلو به مشکل بر خواهیم خورد."وی در ادامه افزود:

من کیمیش را دوست دارم، او اراده قوی و اشتیاق خوبی در فوتبال دارد و از همه کارکترهای خوب برخوردار است.

آرتور ویدال نیز در این روزها در پست تیاگو عملکرد قابل قبولی از خود نشان می دهد، این هافبک شیلیایی با بازی عمودی خود به بازی عمق بیشتری می دهد و نسبت به تیاگو که در اغلب موارد به بازی عرض می دهد، هافبکی جنگنده تر و درگیرتر محسوب می شود و به نوعی "رهبر احساسی" تیم است. در بازی مقابل دورتموند ویدل همچنین توانایی خود در فاز تهاجمی را نیز به اثبات رساند و ضربه او که به تیرک افقی دروازه تیم میزبان برخورد کرد، در حقیقت مهم ترین و خطرناک ترین موقعیت گل زنی دو تیم در این دیدار بود. ویدل در این روزها همانطور بازی می کند که از تابستان طرفداران بایرن مونیخ در انتظار آن بودند، اگر وی بتواند همین سطح بالای خود را حفظ نماید در فاز انتهایی فصل به یکی از کلیدی ترین مهره های پپ گواردیولا بدل خواهد شد.

سه- هوملس هیبریدی

ملی پوشان آلمانی دورتموند در این دیدار چندان موفق عمل نکردند، از مارکو رویس به جزء چند حرکت سریع خوب در نیمه اول مورد ویژه ای دیده نشد، اریک دورم بیشتر درگیر عمل به وظایف دفاعی خود بود و ایلکای گوندوعان بعد از گذشت سی دقیقه موفق ابتدای بازی در ادامه در سیستم پاس کاری مونیخی ها به نوعی محو شد. متس هوملس اما از این منظر یک استثنا به حساب می اید، کاپیتان دورتموند به عنوان بخش سمت چپ عمق دفاعی تیم عملکرد مقتدرانه ای از خود به نمایش گذاشت و به ویژه در ارسال پاس های بلند قطری بسیار موفق بود، در هنگام تملک توپ توسط تیم خودی نیز وی به خوبی بنا به درخواست توماس توخل به خط میانی تیم اضافه می گردید و در حقیقت به نوعی موتور هیبدریدی زردپوشان محسوب می گردید.

در هنگام فاز تهاجمی نیز وی خود را از زنجیره دفاعی تیم جدا می نمود و حتی در اطراف محوطه جریمه بایرن مونیخ نیز حضور می یافت، اما در حرکت های رو به جلوی خود نیز هوملس همواره مارقب بود تا مونیخی ها از غیبت وی برای ایجاد یک حمله خطرناک استفاده ننمایند، تک به تک داگلاس کاستا با رومان بورکی نیز در حقیقت تنها صحنه عدم حضور هوملس در خط دفاعی تیم بود که با واکنش فوق العاده بورکی، دروازه دورتموندی ها بسته ماند.

منبع:طرفداری